Apsolutni protagonist finala SP-a 1978. protiv Cruijffove Nizozemske, idol prije Diega, bio je glavni akter tog SP-a odigranog u Argentini dok je vojna diktatura konzumirala horor politike nestalih
Slaveći 70. rođendan Maria Kempesa svi se neizbježno vraćamo slici koja jedina vrijedi čitavog života: El Matador likuje, raširenih ruku uzdignutih prema nebu, duge kose koja se vijori na vjetru, širom otvorenih očiju, deformiranih usta uz osmijeh sreće, iza njega narančasta mrlja nekoliko nizozemskih braniča, posvuda oko zelenog polja prošaranog “Papelitosima”, listovima papira koji su se vrtjeli u zraku prije utakmice Argentine na Svjetskom prvenstvu 1978. Kempes trči prema svom narodu, unutar tog malog mjehurića sreće, u zemlji pod jarmom pukovničke diktature. Nekoliko stotina metara dalje, u Escuela Mecanica de la Armada, Esma, odvija se horor. U toj Argentini koja je počela dječjom pjesmicom: Fillol, Olguin, Galvan; Kempes se borio između centra i lijeve strane, često u napadačkom veznom redu, razmjenjujući pozicije s Leopoldom Luqueom, dok je Daniel Bertoni učinio desno krilo teritorijom svojih napada.
